Zapraszam Was na podróż między Parkiem Narodowym Great Smoky Mountains, Karolina Północna / Tennessee a Parkiem Narodowym Shenandoah, Wirginia z widokiem na Blue Ridge Mountains.
„Country roads, take me home
To the place I belong
*West Virginia, Mountain Mama
Take me home, country roads“
/John Denver, 1971/
„Almost heaven, West Virginia
Blue Ridge Mountains, Shenandoah River
Life is old there, older than the trees…“
„All my memories gather ’round her
Miner′s lady, stranger to blue water
Dark and dusty, painted on the sky
Misty taste of moonshine, teardrops in my eyes….“
/John Denver, 1971/
Roadtrip
Był październik, nasz roadtrip po USA dobiegał niestety końca. Powoli wracaliśmy z południa do Nowego Jorku. Powoli. Przeciągaliśmy drogę, ile się dało. Tyle pięknych miejsc odwiedziliśmy, ale żal było też tych, do których nie dotarliśmy… Ponieważ byliśmy dobrze w czasie, postanowiliśmy nie wracać głównymi drogami, tylko wjechać na Blue Ridge Parkway i nim kierować się na północ.
Opuściliśmy więc Park Narodowy Great Smoky Mountains i udaliśmy się prosto na Blue Ridge Parkway, aby kontynuować trasę.
Blue Ridge Parkway
Blue Ridge Parkway to przepiękna droga widokowa o długości 469 mili, czyli 755 kilometrów. Prowadzi ona przez Appalachy, a dokładnie przez Pasmo Błękitne, i jest wspaniałym połączeniem między Parkiem Narodowym Smokies w Tennessee/Karolina Północna a Parkiem Narodowym Shenandoah w Wirginii.
Blue Ridge Parkway przebiega przez Karolinę Północną i Wirginię. Droga prowadzi granią, tunele nie należą do rzadkości. Wzdłuż trasy znajduje się bardzo dużo punktów widokowych, skąd można podziwiać panoramę Gór Błękitnych. Już od pierwszego wejrzenia wiadomo, dlaczego akurat Błękitne… Ta poświata jest niesamowita.
A tak ogólnie to uważać trzeba na zwierzęta. To jest ich teren i często wybiegają na drogę. Myśmy spotkali między innymi niedźwiedzicę z trzema małymi niedźwiadkami, ale byli tak szybcy, że nie zdążyłam zrobić zdjęcia. Gopro zdążyło 😉, ale z dużej odległości, w deszczu i prawie o zmroku, więc można sobie wyobrazić, jak to wygląda. Poza tym dzikie indyki i świstaki…
Huragan Ian
I tak jechaliśmy sobie, podziwiając góry w jesiennej odsłonie. Czasami w słońcu, ale częściej w deszczu i wietrze. Nagle za zakrętem dostrzegliśmy stojące w poprzek drogi pojazdy rangerów z migającymi światłami. Ogarnął nas niepokój. Road Closed? Tak. Okazało się, że z powodu huraganu Ian, dalsza część drogi zostanie prewencyjnie zamknięta… Dla nas to znaczyło, że musimy wrócić paręset kilometrów, aby zjechać z gór. Było już półmrok, pogoda niezbyt dobra, ale nie było innego wyjścia. Zawróciliśmy. To był bardzo długi dzień… Nie udało nam się przejechać całego Blue Ridge Parkway, ale może kiedyś uda nam się tutaj wrócić. A jest do czego, bo jest pięknie…
Jakiś czas temu byliśmy nad Morzem Północnym. Pogoda była deszczowa. Wieczorem przestało padać, więc ruszyliśmy na spacer na plażę. Przystanęliśmy na chwilę przy plażowym barze, gdzie na zewnątrz odbywał się taki mini-koncert: jeden muzyk i gitara… Atmosfera była bardzo nostalgiczna. Kilkadziesiąt osób słuchało muzyki, czasami nuciło razem ze śpiewającym. Zachodzące słońce, na przekór całodniowej deszczowej pogodzie, wyłoniło się zza chmur, aby choć przez chwilę odegrać piękny spektakl znikania na horyzoncie. Duża pomarańczowa kula wśród ciemnych chmur… Nie tylko my nie mogliśmy się oderwać od tego widoku. I wtedy zabrzmiały pierwsze tony tej właśnie piosenki Johna Denvera z 1971 roku „Country roads, take me home”. I przeniosłam się w czasie i w przestrzeni…
Uwagi:
*w piosence mowa jest o Wirginii Zachodniej: Blue Ridge Mountains położone jest stanie Wirginia, ale Shenandoah River przepływa zarówno przez Wirginię, jak i Wirginię Zachodnią.
A tutaj inne wspaniałe drogi widokowe:
Śladami Bigfoota – Pikes Peak Highway
Highway 50 – The Loneliest Road in America
nareszcie cos co znam, nawet kolejny raz jechalismy tamtedy w lipcu.
Artdeco,
to piękna okolica :)
Pozdrawiam!
O.
Widoki sztos, chociaż nigdy mnie nie ciągnęło w tamte rejony.