Unst Bus Shelter – pomysł na przystanek autobusowy na Wyspach Szetlandzkich

Co też jej przyszło do głowy! Nie ma już o czym pisać? O przystankach zaczyna? Przecież przystanek jaki jest, każdy widzi – powiecie może parafrazując osiemnastowiecznego pisarza. A ja Wam na to: nie do końca. Chcecie się przekonać? To zapraszam Was na opowiastkę ze zdjęciami.

Wyobraźcie sobie, że jesteśmy na najbardziej na północ wysuniętej wyspie Wielkiej Brytanii – czyli na wysepce Unst należącej do archipelagu Wysp Szetlandzkich. Unst ma 120 km kwadratowych, około 700 mieszkańców, kilkaset budynków rozrzuconych po całej zielonej wyspie. Do tego puste drogi, hulający wiatr i piękne krajobrazy. I kilka przystanków autobusowych, z których korzysta niewielu mieszkańców. O takich, jak ten niżej.

Jednak my cofamy się w czasie i trafiamy na Unst ponad 20 lat temu. Wtedy z jednego z tych przystanków, najbardziej północnego, odjeżdżają regularnie trzy osoby. Przystanek to właściwie niewielka wiata chroniąca oczekujących od deszczu i wiatru. Jednak i ta, podczas pewnej wichury, ulega zniszczeniu. Trzech pasażerów nie ma żadnej możliwości schowania się przed deszczem na pustkowi. Jeden z nich pisze więc list do redakcji lokalnej gazety z prośbą o pomoc. Interwencja się udaje i niedługo potem na miejscu zniszczonej wiaty powstaje mały przystanek autobusowy, w którym można przeczekać złą pogodę oczekując na autobus. Z czasem przystanek zaczyna się zmieniać i zapełniać się różnymi meblami – pojawia się fotel, stolik, lampka… Nie wiadomo, kto to robi. W każdym razie czekanie na autobus nabiera teraz innego znaczenia. Ten stan trwa kilka lat.
Ale w 2002 r. mieszkańcy oficjalnie postanawiają, że będą się zajmować przystankiem i decydują się na tematyczną coroczną dekorację. I tak oto powstaje niezwykły przystanek autobusowy, który zyskuje sławę nie tylko na Wyspach Szetlandzkich, ale i w całej Wielkiej Brytanii. Coraz częściej na daleką wyspę trafiają turyści, którzy chcą na własne oczy zobaczyć osobliwy Unst Bus Shelter w różnych odsłonach. Przykładowo w 2002 r. dekoracja poświęcona była złotemu jubileuszowi Królowej Elżbiety, z kolei 2005 dotyczył Afryki, rok 2013 należał do owiec…
I ja tam byłam, miodu i wina nie piłam, ale za to poczekałam sobie na autobus. Poniżej kilka impresji z roku 2015. Jak widzicie motto przystanku to maskonury!

Na Unst wprawdzie żadnego prawdziwego maskonura nie widziałam, ale dla ścisłości wstawiam zdjęcia z mojego pierwszego spotkania z tymi pięknymi ptakami.

Jeśli ciekawią Was inne odsłony Unst Bus Shelter to odsyłam Was do ich strony internetowej: Unst Bus Shelter