Islandia, ta tajemnicza wyspa wulkanów, lawy, gorących źródeł, była od dawna na naszej liście. Jednak z racji tego, że nie latamy samolotami, dotarcie do niej nie było zadaniem łatwym. Ale w tym rok w końcu udało nam się przeprowadzić krótki wprawdzie, ale pełen wrażeń, rekonesans.
Dzisiaj pokażę Wam jeden z parków narodowych Islandii – Þingvellir.
Þingvellir
Þingvellir znajduje się niedaleko Reykjaviku, dojazd do niego jest więc bardzo łatwy. Park został utworzony w 1928, a od 2004 roku figuruje na liście UNESCO.
Położony jest nad wielkim, tektonicznym, jeziorem Þingvallavatn. To tutaj właśnie euroazjatycka płyta tektoniczna styka się z płytą północnoamerykańską.
Obszar ten pełen jest wąwozów, szczelin, większych i mniejszych jezior…. Woda i skały pośród soczystej zieleni. Nawiasem mówiąc: dla mnie, po kilkumiesięcznej suszy w Niemczech i nieobecności koloru zielonego, była to prawdziwa uczta dla oczu. Nie mówiąc o tym, że w końcu było czym oddychać!
To miejsce ważne jest dla Islandczyków również ze względów historycznych. W 930 r. po raz pierwszy zebrał się tutaj islandzki parlament – Althing.
witaj, Islandia, to nie moja bajka, jedyne co mi tam przypadło do gustu to ilość ludzi. zielono mam u siebie na szczęście :) pozdrawiam serdecznie L
U nas niestety słońce spaliło zieleń. Od maja do końca sierpnia spadło mniej deszczu niż kot napłakał. Raz popadało przez 2 godziny. Już w lipcu panowały jesienne barwy. Dopiero we wrześniu trochę odżyło. Dlatego jak zobaczyliśmy prawdziwą zieleń, to się bardzo ucieszyliśmy :)
Mi się Islandia spodobała, bo jest inna. Takiego krajobrazu na co dzień nie mam, a że lubię surowość, pustkę itp. było pięknie :) Mieszkać bym jednak tam nie chciała, ale od czasu do czasu powędrować, zobaczyć, poznać nowe – czemu nie.
Macham!
O.
Jest zieleńsza niż mi się wydawało :) Pierwsze skojarzenia z Islandią: szaro, wietrznie, bure niebo, ziemia pokryta marną roślinnością. I okrutne morderstwa z książek Indridasona ;)
Ken.G, tam było bardzo, bardzo zielono :) Szaro też, miejscami, przy złej pogodzie. Ale tak to pięknie, surowo i pusto (oprócz tłumów przy hotspotach ;)).
Na całe szczęście nie brałam udziału w żadnych kryminalnych wypadkach ;)
Pozdrawiam,
O.
pieknie – jedno z tych miejsc ktore chcialbym odwiedzic. jak z komarami ?
Obroni, akurat w tym parku narodowym komarów nie było. Ale w innym miejscu, przy Myvatn – po prostu nie do wytrzymania. Miliony komarów. Dobrze, że tylko tam.
Pozdrawiam,
O.