Krakowski Kazimierz

To był ciepły jesienny wieczór, po długim dniu pełnym intensywnej pracy, przycupnęłam na chwilę w jednej z uroczych kawiarni na krakowskim Kazimierzu. I tym razem byłam w niedoczasie. W przejściu między dwojgiem drzwi. Zamykałam powoli te z tabliczką „praca”, jednocześnie starając się uchylić te naprzeciwko, z tabliczką „prywatne….”. I jak to zwykle bywa – zawisłam pomiędzy. Z ulgą zapadłam się w miękki fotel w ciemnym kącie kawiarni z małym oknem na podwórko, skąd dochodził gwar kawiarnianych rozmów. Wewnątrz panował półmrok i cisza, byłam jedynym gościem, który przedłożył ciszę i samotność nad ciepłe promienie wieczornego  słońca. Mały okrągły stolik obok mnie objęła w posiadanie herbata z całym swoim dworem. Szykowała się herbaciana uczta w wyciszeniu. Ale, że byłam ciągle jeszcze pomiędzy, więc postanowiłam sprawdzić ostatni raz na dzisiaj pocztę służbową.

Zajrzałam do mojej niemieckiej skrzynki i zobaczyłam list ze służbowym tematem od nieznanej mi Niemki, wysłany przed dosłownie kilkoma minutami. Zaczynał się on tak: Szanowna Pani, w tej chwili znajduję się w pewnej uroczej kawiarni na Kazimierzu, w starej żydowskiej dzielnicy Krakowa…. Automatycznie podniosłam głowę i rozejrzałam się wokoło. Oprócz pani za drewnianą ladą nie dostrzegłam w środku nikogo. Wróciłam do czytania maila. Chodziło o pewną sprawę zawodową, którą miałam się zająć po powrocie do Niemiec. Sprawa nie była pilna, rozbawiona jednak niesamowitym zbiegiem okoliczności, kliknęłam na „Odpisz” i zaczęłam odpisywać: Szanowna Pani, i ja w tej chwili znajduję się w pewnej uroczej kawiarni na Kazimierzu…. Naciskając na „Wyślij” musiałam się uśmiechnąć, gdyż byłam prawie pewna, że chwilę po tym pewna osoba w pewnej uroczej kawiarni na krakowskim Kazimierzu właśnie rozgląda się zaskoczona na boki… Długo czekać nie musiałam. Za kilka sekund dostałam krótką odpowiedź: Naprawdę? Co za przypadek…

To był bardzo ciekawy zbieg okoliczności, który zakończył się herbacianym wieczorem w miłym towarzystwie osoby, która mieszka w tym samym mieście w Zagłębiu Ruhry… Przypadek jednak trochę namieszał i tak oto spotkałyśmy się 1000 kilometrów dalej… w jednym z najbardziej fascynujących miejsc na świecie – na krakowskim Kazimierzu….Gdzie przeszłość i teraźniejszość przeplata się na każdym kroku. Gdzie pojęcie straty jest dotkliwsze niż gdzie indziej…
A dlaczego o tym piszę? Bo Kazimierz to miejsce niezwykłe, przyciągające ciekawych ludzi, ciekawe zdarzenia, gdzie równolegle istnieje wiele światów… Jedni są w nim zakochani, inni nie widzą niczego niezwykłego w odrapanych ścianach, wąskich uliczkach i nierównej drodze.…. Ja zdecydowanie należę do tych pierwszych. I wracam tutaj, tak często jak tylko jest to możliwe.

 

Jeśli widzicie tylko odrapane ściany, podupadające na zdrowiu budynki czy uliczki z dziurą w brzuchu – to nie, nie będę Was przekonywać, że jest inaczej…. Ja i tak wiem swoje ;)