Helgoland, Lange Anna i głuptaki

Helgoland to wyspa na Morzu Północnym, położona 70 kilometrów od wybrzeża Niemiec. Jest bardzo malutka, jej powierzchnia to zaledwie 1 kilometr kwadratowy (!). Do początku XVIII obejmowała ona teren o powierzchni prawie 2 kilometrów kwadratowych, ale w wyniku wielkiego sztormu z 1720 roku powstały dwie wysepki. Ta druga jest jeszcze mniejsza i zwana jest Düne, czyli Wydma. Dziś znajduje się tam plaża.

Historia tego skrawka lądu jest bardzo ciekawa. Helgoland był duński, niemiecki, brytyjski… W czasie II wojny światowej stacjonowało tu niemieckie wojsko, po zbombardowaniu wyspy w 1945 roku Brytyjczycy wykorzystywali ją jako poligon. Do 1952 roku Helgoland był niezamieszkiwany. W 1947 Brytyjczycy podjęli próbę wysadzenia całej wyspy. Eksplozja była ogromna i odczuwalna na wybrzeżu niemieckim. Dziś śladem tego wybuchu jest wielki krater i wzniesienie o wysokości 61 metrów Pinneberg.

W 1952 roku Helgoland stał się częścią Niemiec Zachodnich. Dzisiaj jest miejscowością wypoczynkową z pięknymi czerwonymi klifami, z których jeden nosi nazwę Lange Anna – Długa Anna. Geologicznie jest to kolumna z piaskowca pstrego o wysokości 47 metrów. I jest najbardziej charakterystycznym symbolem Helgolandu.

Na klifach od lat dziewięćdziesiątych XX w. znajduje się wielka kolonia głuptaków :), które można z bliska obserwować. Ja oczywiście nie mogłam się oderwać ;)

Oprócz klifów i głuptaków uwagę przyciągają tzw. Hummerbuden – kolorowe chatki rybackie, w których dzisiaj znajdują się małe sklepiki.

To była krótka wizyta, pogoda częściowo dopisała. Ale miałam trochę niedosytu. Helgoland mnie nie zauroczył tak jak inne wyspy i wysepki Morza Północnego. Chyba było za tłoczno…