Co ma kot do Katedry w Canterbury?

Canterbury odwiedziłam dwa razy. Dla katedry oczywiście. Pięknej, ogromnej, gotyckiej… Gotyk przyciąga mnie jak magnes. I trudno mi się od niego oderwać. Zresztą nawet nie próbuję, bo po co ;). Gotyk to styl idealny, kwintesencja sztuki, religii, kultury… Gotyk. Oczywiście, że gotyk.

Pięknie było w Canterbury. Słońce, lekki wiatr, niebieskie bezchmurne niebo… W drodze do katedry zaglądałam w różne uliczki, zapoznając się z miastem. Najbardziej śpieszyło mi się jednak do świątyni. Ale na drodze stanął mi Kot. Piękny i czarny Kot z Canterbury. Ni z tego, ni z owego powitał mnie przy wejściu na dziedziniec, łasząc się do moich nóg. A musicie wiedzieć, że ja z kolei przyciągam koty jak magnes. I wzajemnie ;) W każdym razem byliśmy oboje bardzo zadowoleni. Ja z Kota, Kot ze mnie. Ale wiecie, jakie Koty są – zawłaszczają całym człowiekiem i robią to z wdziękiem. Oczywiście tylko wtedy, kiedy one mają na to ochotę. Kotu z Canterbury widocznie przypadłam do gustu, bowiem nie odstępował mnie ani na moment. Ja w lewo, Kot też w lewo, ja w prawo, Kot w prawo. Zatrzymuję się, Kot również. Stawiam aparat na ziemi, Kot łapką dobiera się do aparatu. Przyklękam, Kot wpycha mi się pod łokieć. Obciera się o spodnie, łasi się i oka ze mnie nie spuszcza. A ja mam dylemat: podziwiać i fotografować katedrę czy fotografować, podziwiać i głaskać kota? Multitasking okazał się dobrym rozwiązaniem ;)
Spędziliśmy tak ze sobą jakiś czas, ale ja przecież chciałam wejść do katedry! Skierowałam się więc ku wejściu. Razem z Kotem, który nonszalancko podprowadził mnie pod drzwi i grzecznie zaczekał, aż przeczytam informację, że z powodu przygotowań do wieczornego koncertu, świątynia jest już zamknięta dla zwiedzających…. Hm – westchnęłam, zaś Kot miauknął jakby od niechcenia, może chcąc mi dać do zrozumienia, że nic z moich planów nie wyjdzie? Zostały mi więc krużganki. Obeszliśmy razem kościół, Kot połasił się trochę jeszcze do mnie, po czym ziewnął, zamrugał oczami i poszedł. Patrzyłam, jak się oddala. Po kilku krokach przystanął, odwrócił łebek jeszcze i… poszedł sobie swoimi ścieżkami. Głośne miauknięcie odebrałam jako znak pożegnania. Teraz mogłam się koncentrować tylko na architekturze :) Krużganki? Krużganki były wspaniałe, więc jaka wspaniała musi być świątynia. Zapraszam na kilka impresji gotyckich z Kotem na pierwszym planie.

Za drugim razem dojechałam do Canterbury za późno. Znowu świątynia była zamknięta. Do trzech razy sztuka…