Mo i Rana

Nazwa tego norweskiego miasteczka, położnego tylko kilka kilometrów na południe od północnego Koła Podbiegunowego, zapadła mi dawno temu na dobre w pamięci. Przypuszczam, że przy podróżowaniu palcem po mapie tudzież po globusie – nie pamiętam dokładnie, ale to nie ma teraz znaczenia. Wtedy, nie znając języka norweskiego, uważałam tę nazwę za nieco śmieszną ;), i może właśnie dlatego obiecałam sobie, że kiedyś zawitam do tej miejscowości.
Trochę to trwało, zanim się tam pojawiłam. Szkoda, że tak długo, bo miasteczko przypadło mi do gustu.
Mo i Rana leży prawie na Kole Podbiegunowym nad malowniczym fiordem Ran. Mnie najbardziej spodobało się dobrze zachowane Stare Miasto – Moholmen z kolorowymi domkami, łódkami w ogródkach i widokiem na fiord.
Niedaleko brzegu, w morzu, stoi rzeźba, ogromnych rozmiarów, przedstawiająca człowieka zanurzonego w wodzie – Havmannen. Stopień zanurzenia zależy od przypływu i odpływu. Jej autorem jest angielski artysta Antony Gormley, znany z wykonywania ogromnych instalacji artystycznych (to ten pan m.in. od rzeźby Quantum Cloud – widział ją ktoś z Was na żywo?:) i od Anioła Północy).
Jak widzicie na zdjęciu, Havmannen ma towarzystwo w postaci kormorana. Spędziłam tam sporo czasu, ale kormoran nie dał za wygraną, najwyraźniej mu tam wygodnie ;) Tak więc tylko takie zdjęcia zostały mi na pamiątkę.
A tak mimochodem, to tu, w mieście Mo i Rana krzyżują się dwie ważne trasy skandynawskie: E6 o długości ponad 3000 kilometrów, prowadząca ze szwedzkiego Trelleborgu przez całą Norwegię aż po granicę norwesko-rosyjską do Kirkenes (o moich tarapatach w Kirkenes będzie innym razem ;) i E12, która właściwie tu się zaczyna i przebiega przez Norwegię, Szwecję aż do Helsinek, stanowiąc skandynawskie połączenie zachód-wschód.