Lidice

Lidice – przerwane życie wioski

Napisane: 29.04.2011
Lidice leżą ok. 20 km od Pragi. Maleńka wioska, z małymi domkami, cicha… Ale to inna cisza…
10 czerwca 1942 w odwecie za zamach na protektora Czech i Moraw Heydricha hitlerowcy dokonali całkowitej pacyfikacji tej miejscowości. Wszystkich mężczyzn, ponad 170 osób, zgrupowano w stodole i rozstrzelano. Kobiety oddzielono od dzieci i wywieziono do obozu Ravensbrück, dzieci zaś do obozu Kulmhof, który znajdował się w Wielkopolsce – Chełmno nad Nerem. Zabudowania wioski zniszczono poprzez spalenie i rozbiórkę. Wymazano z mapy.
Prawie wszystkie dzieci zagazowano. Niektórym z kobiet udało się przeżyć obóz. Wróciły.
Obecnie na miejscu dawnej wioski zrównanej z ziemią Lidice znajduje się muzeum. Kilka tablic, kamieni, które znaczą to, co kiedyś tu stało: kościół, szkoła, domy…
Tuż obok znajduje się wielki ogród różany, dla upamiętnienia mieszkańców.
Wioskę odbudowano po wojnie, nieco dalej. Z boku.

Pierwszy raz odwiedziłam Lidice przed 5 laty. Wtedy kwitły róże. Najbardziej utkwił mi w pamięci pomnik dzieci lidickich i złożone u jego stóp pluszowe zabawki…
Tym razem było podobnie.
I będąc tam, wracałam myślami do francuskiej miejscowości Oradour sur Glane, o której tu już wspominałam.
A w uszach tętniła cisza. Cisza, która krzyczy….

*****
Komentarze:
agpagp
29.04.2011 19:26
Masz rację Obiezyswiatko … pomnik dzieci i maskotki aż chwyta za gardło.
obiezy_swiatka
29.04.2011 19:31
Pestko, ten obraz raz po raz powraca do mnie. O.
gania76
29.04.2011 20:39
Pomnik jest wstrząsający.
spacer_biedronki
29.04.2011 20:56
ależ to przerażające.. Takie bezrozumne bestialstwo.. Raju…wioska smutku:(
dr_ewa999
29.04.2011 21:13
W POlsce takich tragedii były tysiące. Moja rodzina przeżyła podobną :((SS spaliło dom.Rozstrzelali wujka, który akurat w nim był. SS rozwiesiło plakaty, ze kto udzieli schronienia moim dziadkom zostanie rozstrzelany…a jednak przęzyli dzieki dobrym ludziom i dzięki temu ja dzis jestem na swiecie. Straszne czasy, oby nigdy nikt juz nie musiał stawiać takich pomników.
lidka1810
29.04.2011 21:30
jaka ważna jest pamięć!!! przejmujące miejsce, niech zakwitają róże pełne krwi i rosy łez, niech nikt nie waży się zapomnieć!
una_invitada
29.04.2011 23:17
jeny, chybabym w depresje tam popadla. zawsze kiedy jade do Pl lub do krajow osciennych, to zaczyna sie droga przez obozy koncentracyjne, popalone wsie, wysiedlone miejscowosci, jablonie w srodku lasu itd. straszne.
obiezy_swiatka
30.04.2011 15:54
Ganiu, tak… O.
obiezy_swiatka
30.04.2011 15:54
Spa, i ciszy, takiej dziwnej. O.
obiezy_swiatka
30.04.2011 15:55
Lidko, i ja tak myślę. O pamięci nie można zapomnieć. O.
obiezy_swiatka
30.04.2011 15:57
Dr_Ewo, takie tragedie dotykały wiele rodzin i każda z nich na pewno do dzisiaj zmaga się z tym. I żadne słowa nie pomogą. Dobrze, że byli i są ludzie, którzy pomagają. Bezinteresowanie. O.
obiezy_swiatka
30.04.2011 15:58
Uno, straszne, ale zmienić historii się nie da. Ja odwiedzam takie miejsca, choć mi w gardle ściska. Zapomnieć nie można, a ta jabłonka w lesie to świadek… O.
akasza2
01.05.2011 10:53
Aż sobie poczytałam na wikipedii dlaczego taki los ich spotkał… Dziękuję za fotorelację.
Gość: Joter, aaxc209.neoplus.adsl.tpnet.pl
02.05.2011 00:45
Po długiej przerwie stęskniona odwiedziłam Ciebie i chciałam koniecznie dać komentarz, żebyś wiedziała, że już jestem. I co? Brakuje mi słów, nie chcę nic mówić, łzy same lecą, gdy patrzę na dzieci z brązu, one powinny być ŻYWE!
fusilla
02.05.2011 11:03
Serce się ściska!
atanerusa
03.05.2011 01:52
Joter pieknie napisala. Lzy same leca jak grochy. Trzeba odwiedzac takie miejsca i o nich pamietac. Serce peka i trudno cokolwiek napisac. Jedyne co sie nasuwa w takiej chwili to odwieczne pytanie, dlaczego tak sie stalo. Pamietajmy i takich miejscach! Ataner.
konfli-ktowa
03.05.2011 11:10
To nie na moje nerwy :( Unikam takich miejsc, bo potem nie potrafię dojść do siebie.
obiezy_swiatka
03.05.2011 21:35
Akaszo, nie ma za co. O.
obiezy_swiatka
03.05.2011 21:36
Witaj Joter po przerwie. Historii nie da się zmienić, ale można ukształtować przyszłość. Żeby się nie powtórzyło. O.
obiezy_swiatka
03.05.2011 21:36
Fuss, tak. bardzo. O.
obiezy_swiatka
03.05.2011 21:37
Ataner, pamięć jest bardzo ważna. I trzeba pamiętać. O.
obiezy_swiatka
03.05.2011 21:38
Konfliktowa, ja odwiedzam takie miejsca, ale mi zawsze ciężko. O.
petitek79
04.05.2011 15:30
Miejsce piękne ale przerażające! Aż musiałem sobie wziąć głęboki oddech!
Gość: kama, public-gprs40737.centertel.pl
04.05.2011 21:09
my niestety nie potrafimy stawiać takich pomników – prostych, zwyczajnych, naturalnych,a przez to do bólu przejmujących, przemawiających do każdego i na długo zapadających w pamięć.
dr555
05.05.2011 11:58
Chyba jeszcze żadnej z Twoich notek, nie przeczytałam z tak ogromnym zainteresowaniem. Ogród różany i ta kobieta z róża. Maskotki. Ludzie to wszystko pamiętaja, bo nie sposób zapomnieć. Czas leczy rany, ale te sa zbyt głębokie. Tyle razy byłam w Pradze i jakoś nigdy nie słyszałam o tej wiosce. A przecież bardzo interesuje mnie historia Drugiej Wojny Światowej. Moc serdeczności. Belita
obiezy_swiatka
05.05.2011 13:47
Petitku, straszne miejsce. Bardzo. O.
obiezy_swiatka
05.05.2011 13:50
Kamo witaj, nie mam zdania, co do tego, czy potrafimy czy nie. Jedne mi się podobają, drugie nie. Ale jestem za prostotą i za minimalizmem. Prosty krzyż przemawia do mnie więcej niż pominki ociekające złotem. O.
obiezy_swiatka
05.05.2011 13:51
Belito, to niedaleko od Pragi, może następnym razem będziesz mogła to miejsce uwzględnić w planie podróży? O.
la_mad
06.05.2011 22:08
Niesamowite miejsce… Nigdy wcześniej o nim nie słyszałam, ale po przeczytaniu tego wpisu na pewno o nim nie zapomnę. I mam nadzieję, że kiedyś zobaczę je na własne oczy. Tak samo jak Oradour sur Glane… historie tych miejsc są przerażająco smutne, a ich mieszkańcom należy się przynajmniej pamięć. Pozdrawiam.
obiezy_swiatka
07.05.2011 14:14
Mad, pamięć tak, to tak jakby oni wciąż byli wśród nas. Zatrzymani w momencie na wieczność. Pozdrawiam! O.

3 comments on “Lidice – przerwane życie wioski

  1. Jan Tomaszewski

    To jest potworne co może człowiek zrobić drugiemu człowiekowi.

  2. Pingback: KL Ravensbrück - Zapiski Obieżyświatki

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *