Homo legens – 1/52 (14)

Wg raportu BN z 2012 r. 60 procent Polaków nie czyta w ogóle, w Niemczech przykładowe dane z 2008 mówią o 25 procentach Niemców, którzy nie czytają. Oczywiście, nie można porównywać tych statystyk jeden do jednego, ale wstępny ogląd stanu czytelnictwa przedstawiają. Inne statystyki podają, że w Niemczech jest ponad 8 milionów analfabetów (na 82 milionów obywateli), w Polsce zaś prawie w ogóle – serio? Inna sprawa, że problem z wtórnym i funkcjonalnym analfabetyzmem jest, ale czy ktoś się tym przejmuje?
Homo legens podobno jest na wymarciu. Ale jestem pewna, że nie wyginie. Przecież pełno ich wszędzie :) Na ulicach, w metrze, w parku, w pralniach, w poczekalniach u dentysty, na blogowiskach … Nie mówiąc o bibliotekach i księgarniach.

I ja jestem homo legens, charakteryzującym się następującymi cechami osobniczymi:

a) Czyta dużo, zachłannie i szybko. Czasami za szybko i mu szkoda, że się książka skończyła. Pociesza się więc kolejnymi i tak w kółko.

b) Czyta po kolei – chociaż na studiach czytał kilka książek jednocześnie.

c) Nie zagina rogów, nie zostawia książek otwartych grzbietem do góry, szanuje je, ale uważa, że służą one człowiekowi a nie odwrotnie

d) Czyta z ołówkiem w ręku i z fiszkami, notuje, podkreśla (jeśli książka jest w jego posiadaniu) i zostawia te fiszki w książce, tworzy metateksty

e) Wraca do książek kilkakrotnie

f) Używa zakładek, chociaż słowo zakładka jest baaaardzo pojemne ;) – widokówki, rachunki, wizytówki, słowem wszystko, co ma pod ręką ;)

g) Korzysta z bibliotek

h) Spędza godziny całe w księgarniach

i) Przywiązuje się do autorów i bohaterów

j) Z trudem rozstaje się z książkami

k) Przychodząc z wizytą zwraca uwagę na biblioteczki gospodarzy

l) Zagląda (ostrożnie) ludziom w książki w metrze i tramwaju

ł) Wspiera akcje propagujące czytelnictwo (jak np. biblioteczki na ulicach)

m) Dzieciom znajomych przynosi w prezencie książki

n) Nie daje się modom książkowym

o) Nie czyta książek ze względu na nagrody, jakie im przyznano

p) Jest otwarty na nowe prądy, ale nie gardzi starymi

r) …
s) …

— Ciąg dalszy nastąpi, zapewne —

A póki co właśnie kończę serię niemieckich kryminałów o komisarzu Kluftingerze. Wiecie, że lubię kryminały (pisałam o tym już tu), zwłaszcza skandynawskie (H. Mankell, C. Läckberg, A. Holt), ale i niemieckie dobrze się czyta. Do tych należą książki o komisarzu Kluftingerze  (autorzy to Michael Kobr i Volker Klüpfel). Są wciągające, fabuła wartka, zagadkowa, dobry styl, a sam komisarz – no cóż – to człowiek z krwi i kości, czasami można naprawdę się uśmiać z gaf, jakie popełnia. Dla osób czytających po niemiecku – polecam.
À propos kryminałów: W piątek spędziłam dłuższy czas w księgarni i trafiłam między innymi do kącika z powieściami kryminalnymi (a jakże!). Oprócz książek były tam różne inne przedmioty z motywami związanymi z tematyką. Uległam.

Jak widzicie na zdjęciu, skusiłam się na jeden z nich – czarna (jak kruk) herbata, która wg informacji na opakowaniu wesprze nas w czytaniu i nie pozwoli nam zasnąć do rana… (Pisałam już, że najbardziej na świecie uwielbiam czarną mocną gorzką herbatę, którą piję namiętnie? Dzień bez herbaty nie istnieje). Nic dziwnego, że dałam się nabrać na ten marketingowy chwyt ;)

 

Zresztą, jeśli chodzi o herbatę, to ja się piszę na każdą akcję. Ostatnio kupiłam zakładkę do książki z porcją herbaty (jedna z zakładek na kolejnym zdjęciu – tea time) i bardzo mi się ten pomysł spodobał.
Przecież nic się tak nie nadaje do czytania, jak gorąca dobra herbata. Książka dla ducha, herbata dla ciała :)

 

A że pora jesienna jak najbardziej służy lekturze, to trzeba ją wykorzystać. Kanapa, kocyk, gorąca herbata i książka – czegóż chcieć więcej na dzisiaj?
Co teraz czytacie? :)